Nadmiernie napięty mięsień gruszkowaty to częsta przyczyna bólu biodra. Ból biodra to oczywiście mocno rozbudowany temat niemniej jednak warto mieć wiedzę na S46.0 - Uraz ścięgien rotatorów zewnętrznych barku. S46.1 - Uraz mięśnia i ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia. S46.2 - Uraz mięśnia i ścięgna innej części mięśnia dwugłowego ramienia. S46.3 - Uraz mięśnia i ścięgna mięśnia trójgłowego ramienia. S46.7 - Uraz licznych mięśni i ścięgien na poziomie Zapalenie nerwu kulszowego może być bardzo bolesne Ból nerwu kulszowego – inne przyczyny Zespół mięśnia gruszkowatego. Został po raz pierwszy opisany w 1947 roku jako zespół objawów bólowych, które swoje źródło posiadają w okolicy odcinka lędźwiowego kręgosłupa, pośladków i promieniują w dół kończyny dolnej. Zapalenie mięśnia gruszkowatego. Ból pośladka który nasila się pod wpływem ucisku tej okolicy albo odwiedzenia i rotacji wewnętrznej w stawie biodrowym sugeruje zapalenia mięśnia gruszkowatego. Pomocna może okazać się fizjoterapia. Uszkodzenie ścięgna mięśnia podłopatkowego w wyniku MR – odpowiada Dr n. med. Maciej Kasparek Nawracające zapalenie mięśni – odpowiada Piotr Pilarski Zapalenie pochewki ścięgna prostownika kciuka – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Dịch Vụ Hỗ Trợ Vay Tiền Nhanh 1s. Fot. Staras / Getty Images Zespół mięśnia gruszkowatego objawami może przypominać rwę kulszową, czyli schorzenie z grupy chorób korzeniowych pochodzenia kręgosłupowego, ze względu na bezpośredni kontakt z nerwem kulszowym w przebiegu swojego brzuśca mięśniowego. Schorzenie jednak rozwija się wskutek innych mechanizmów. Diagnostyka zespołu mięśnia gruszkowatego wykorzystuje badania obrazowe oraz szereg testów funkcjonalnych służących wykluczeniu podobnych objawów schorzeń układu mięśniowo-nerwowego kończyny dolnej, w celu ustalenia odpowiedniego postępowania usprawniającego. Leczenie zespołu mięśnia gruszkowatego wykorzystuje głównie metody postępowania zachowawczego, rehabilitację – w tym ćwiczenia i fizykoterapię, masaże i farmakoterapię. Polecamy: Rwa kulszowa, czyli popularne korzonki: przyczyny, objawy, leczenie i rehabilitacja tego schorzenia Zespół mięśnia gruszkowatego Zespół mięśnia gruszkowatego, zwany również rwą gruszkowatą, to zbiór objawów charakterystycznych dla wzmożonego napięcia włókien mięśnia i wywołania jego patologicznym stanem podrażnienia nerwu kulszowego przebiegającego w bezpośrednim sąsiedztwie brzuśca mięśnia. Charakteryzuje się dolegliwościami bólowymi w okolicach swojego położenia, tzn. pomiędzy drugim a czwartym kręgiem kości krzyżowej, otworem kulszowym większym a wierzchołkiem krętarza większego kości udowej, z tendencją do promieniowania wzdłuż przebiegu nerwu kulszowego przez pośladek do kończyny dolnej. Ćwiczenia na zespół mięśnia gruszkowatego oraz intensywna fizykoterapia w znacznym stopniu wspierają uwolnienie struktur nerwowych, powrót sprężystości włókien mięśniowych i ustąpienie uciążliwych objawów schorzenia. Zaniechane leczenie zespołu mięśnia gruszkowatego może prowadzić do przewlekłych zespołów bólowych obręczy biodrowej, trwałego ucisku i bliznowacenia nerwu kulszowego, a ostatecznie może stać się przyczyną jego porażenia. Polecamy: Ból nerwu kulszowego – co go powoduje? Co robić, gdy wystąpi? Czym jest rwa kulszowa? Jak wygląda leczenie? Zobaczcie na filmie: Zobacz film: Rwa kulszowa, objawy, przyczyny, leczenie. Źródło: 36,6 Zespół mięśnia gruszkowatego – przyczyny Etiologia zespołu mięśnia gruszkowatego jest bardzo rozległa, ze względu na rozbudowaną anatomię okolicy ciała, w której znajduje się mięsień gruszkowaty oraz specyficzny przebieg nerwu kulszowego w okolicy mięśnia, tzn. nerw może przebiegać tuż pod mięśniem lub przechodzić przez jego brzusiec, dzieląc go na dwie części, co zwiększa ryzyko uszkodzenia jego włókien na skutek wszelkich zmian trwających w obrębie mięśnia, np. skrócenie włókien i stany zapalne mięśnia gruszkowatego, uszkodzenie struktur okołomięśniowych, uraz mechaniczny. Wśród innych przyczyn zespołu mięśnia gruszkowatego wyróżnia się zmiany przeciążeniowe mięśnia wynikające z siedzącego stylu życia, wad postawy i błędów treningowych, np. nieprawidłowe wzorce ruchowe, dysharmonia mięśniowa. Zespół mięśnia gruszkowatego może być też efektem innych schorzeń, np. uszkodzeń krążka międzykręgowego. Zespół mięśnia gruszkowatego – objawy Poza dolegliwościami bólowymi w pośladku i na bocznej powierzchni uda z tendencją do promieniowania wzdłuż kończyny dolnej oraz nasilające się podczas długotrwałego siedzenia, stania i leżenia, wstawania, kucania czy wchodzenia po schodach, do grupy objawów schorzenia zalicza się parestezje sięgające nawet stopy, tkliwość palpacyjną pośladka, ograniczenie rotacji wewnętrznej w stawie biodrowym, ustawienie spoczynkowe stawu biodrowego w rotacji zewnętrznej z predyspozycjami do powstania przykurczu mięśnia gruszkowatego i rozwinięcia się asymetrii kończyn dolnych, co często mylnie kojarzone jest z zablokowaniem stawu krzyżowo-biodrowego, ból podczas wypróżniania. Polecamy: Staw biodrowy – budowa. Skąd się bierze ból w pośladku lub pachwinie? Zespół mięśnia gruszkowatego – diagnostyka Diagnostyka zespołu mięśnia gruszkowatego polega na wykluczeniu chorób o podobnych objawach, np. stenozy kanału kręgowego czy dyskopatii. W tym celu wykonuje się szereg badań obrazowych, np. RM kręgosłupa lędźwiowego oraz testy funkcjonalne, test Freiberga na zespół mięśnia gruszkowatego, gdzie pacjentowi w leżeniu tyłem terapeuta ustawia biernie kończynę dolną w rotacji wewnętrznej w stawie biodrowym przy wyprostowanym kolanie, wywołując kompresję nerwu kulszowego przez mięsień gruszkowaty i prowokowanie dolegliwości bólowych. Ból bocznej strony pośladka i uda świadczy o dodatnim wyniku badania. Polecamy: Ćwiczenia na rozciąganie kręgosłupa. Jakie rozciągać kręgosłup lędźwiowy, piersiowy i szyjny? Jak leczyć zespół mięśnia gruszkowatego? Leczenie schorzenia skupia się na uwolnieniu nerwu kulszowego, zmniejszeniu stanu zapalnego mięśnia i wzmożonego napięcia jego włókien. W tym celu polecana jest przede wszystkim rehabilitacja zespołu mięśnia gruszkowatego, uwzględniająca zabiegi fizykalne, miejscową krioterapię, elektroterapię, ultradźwięki, masaż poprzeczny mięśnia gruszkowatego, ćwiczenia rozciągające mięsień gruszkowaty i kręgosłup lędźwiowy oraz rozluźnianie rotatorów, prostowników i odwodzicieli stawu biodrowego po stronie zespołu, terapię mięśniowo-powięziową oraz rozprężanie punktów spustowych, kinesiotaping pośladka i stawu biodrowego. Leczenie zespołu mięśnia gruszkowatego często uzupełnia się o farmakologię przeciwbólową i przeciwzapalną. W przypadku braku efektywności rehabilitacji wprowadza się metody inwazyjne, uwalniające struktury mięśnia gruszkowatego, np. poprzez nacięcie jego włókien. Bibliografia: K. Zaworski, „Terapia manualna w diagnozowaniu i leczeniu zespołu mięśnia gruszkowatego – studium przypadku”, Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu, 2015, Tom 21, Nr 2, Wydawnictwo Instytutu Medycyny Wsi, Lubin. Syndrom mięśnia gruszkowatego – przyczyna i terapia schorzenia 25 60329 Mięsień gruszkowaty przez dolegliwości, które potrafi spowodować został okrzyknięty złą sławą w środowisku medycznym. Jego wzmożone napięcie jest w stanie prowokować objawy pseudo rwy kulszowej i bywa zaburzeniem powodującym potężny ból, znacznie ograniczenie ruchomości i funkcji ciała. Kiedy nie jest prawidłowo leczone – może nieść za sobą jeszcze poważniejsze konsekwencje. Na początku podstawa – zrozumieć problem i… tego problemu anatomię. Gdzie znajdziemy mięsień gruszkowaty? Mięsień gruszkowaty rozpoczyna swój przebieg na miedniczej powierzchni kości krzyżowej i biegnie do wierzchołka krętarza większego kości udowej. Jest rotatorem zewnętrznym uda, odwodzi i prostuje kończynę dolną a także stabilizuje staw biodrowy. Swoje unerwienie bierze z korzeni grzbietowych L5-S2, a unaczynienie z tętnic pośladkowych górnej i dolnej oraz tętnic sromowych – wszystkie są gałęziami tętnicy biodrowej wewnętrznej. Zrozumienie syndromu mięśnia gruszkowatego wymaga znajomości relacji pomiędzy samym mięśniem a nerwem kulszowym – który będzie tu w centrum zainteresowania. W przybliżeniu u 80% populacji nerw kulszowy wychodzi z otworu kulszowego większego – zlokalizowanego pod dolną granicą mięśnia gruszkowatego. Wg różnych źródeł w około 20% populacji nerw kulszowy przebija mięsień gruszkowaty na swoim przebiegu – co może być czynnikiem anatomicznym przyczyniającym się do powstawania pseudo-rwy kulszowej. Warto także spojrzeć na ten problem z perspektywy tętniczej. Mięsień gruszkowaty zaopatrywany przez tętnicę pośladkową górną, ze względu na swoje duże napięcie, może stać się barierą dla prawidłowego przepływu krwi w tkanki znajdujące się na dalszym jej przebiegu. Wiedząc, że jedną z gałęzi tętnicy pośladkowej górnej jest tętnica okalająca udo boczna (główna tętnica zaopatrująca torebkę stawu biodrowego oraz krętarz większy) możemy wysnuć wniosek, że zaburzone ukrwienie tych tkanek może prowadzić do szybszego powstawania zwyrodnień i zmian martwiczych w obrębie stawu biodrowego. Przyczyny zespołu mięśnia gruszkowatego Przyczyna powstawania zespołu mięśnia gruszkowatego nie jest jednoznaczna. Anomalie anatomiczne podaje się jako przyczynę 15-20% schorzeń. Większość powstaje jako skutek stopniowo powstających zmian, w które wlicza się mikro-urazy mięśnia, czasowe niedokrwienie lub nieprawidłowe ukrwienie, stan zapalny tkanek miękkich oraz wzmożone napięcie mięśniowe. Różne źródła dopatrują się przyczyny w zmianach przeciążeniowych na skutek nadużywania – u pracowników fizycznych, sportowców oraz przewlekłej kompresji – np. u pracowników biurowych. Wywiad to podstawa Przeprowadzając wywiad z pacjentem, u którego podejrzewa się syndrom mięśnia gruszkowatego należy być bardzo uważnym. Ze względu na podobieństwo objawów do poważnych schorzeń neurologicznych – szczegółowy wywiad jest bardzo ważną częścią terapii. Objawy płynące z mięśnia gruszkowatego oraz rwę kulszową można porównać do bliźniąt jednojajowych – niby są identyczne, jednak szczegóły decydują o tym, że można rozpoznać kto jest kim. W obu przypadkach miejsce występowania dolegliwości jest podobne – obejmują one pośladek oraz tylną powierzchnię uda i goleni. Ból występuje na przebiegu nerwu kulszowego. Podstawowe różnice można wyłapać szybko. W wypadku zaburzeń w obrębie mięśnia, ból będzie nasilał się przy czynnościach, które wymagają jego pracy. Promieniowanie do kończyny dolnej zazwyczaj zaczyna się od połowy pośladka. Wyczuwalne przez skórę są napięte jak struny włókna mięśnia gruszkowatego. Zazwyczaj pozycja odciążająca mięsień gruszkowaty będzie przynosić ulgę. Za to przy rwie kulszowej pacjent będzie odczuwał ból promieniujący już od kręgosłupa lędźwiowego, napięcie mięśniowe będzie wyczuwalne również na mięśniach grzbietu, często bardzo dużym problemem będzie skłon w przód. Objawy mogą się różnić, ze względu na to, że w ostrej rwie kulszowej stan zapalny dotyczy korzeni nerwowych zaś w syndromie mięśnia gruszkowatego – samego mięśnia I onerwia nerwu kulszowego. Diagnostyka mięśnia gruszkowatego Wzmożoną uwagę przy diagnostyce w gabinecie należy zachować przy testach neurologicznych. SLR – popularny test uniesienia prostej nogi, będzie dodatni w obu przypadkach. Dobrym wyznacznikiem różnicowym jest sprawdzenie pozycji stóp pacjenta w leżeniu na plecach. Stopa nogi zajętej objawami z mięśnia gruszkowatego będzie zrotowana na zewnątrz w spoczynku – przez wzmożone napięcie ważnego rotatora zewnętrznego. Terapeuta musi polegać tu też na swoim doświadczeniu i palpacji aby postawić słuszną diagnozę. Gruszka lubi fizjoterapeutów Wbrew mocnego bólu towarzyszącego pacjentowi oraz znacznych zaburzeń funkcji kończyn terapia mięśnia gruszkowatego należy do terapii wdzięcznych. Kompleksowe podejście do problemu zapewnia dość szybkie, czasem nawet spektakularne efekty – w zależności od stosowanych metod terapeutycznych. Najlepiej sprawdzą się: suche igłowanie (nastawione na punkty spustowe w mięsniu gruszkowatym, dwugłowym uda) – często as w rękawie terapeuty, technika wykonana precyzyjnie – przynosi bardzo dobre efekty, terapia manualna w celu przywrócenia prawidłowej ruchomości obręczy biodrowej, terapia tkanek miękkich okolicy pośladka, grzbietu oraz uda, kiedy w połączeniu występuje obronny “shift” miednicy lub kompensacja postawy – techniki skupione na m. czworobocznym lędźwi oraz mięśniach brzucha, techniki inhibicji mięśnia lędźwiowego oraz poprawy mobilności innych struktur leżących na przebiegu tętnicy biodrowej wewnętrznej. Jako uzupełnienie terapii w gabinecie bardzo dobrze sprawdza się autoterapia pacjenta przy pomocy rollera (np. Blackroll Standard) lub piłki do masażu (Blackroll Ball). Wykonując ogólne techniki rozluźnienia pośladka rollerem czy punktowy nacisk na mięsień gruszkowaty za pomocą piłki do masażu pacjent jest w stanie sam zadbać o zmniejszanie napięcia mięśniowego tej okolicy. Zespół mięśnia gruszkowatego – profilaktyka Bardzo ważna w terapii jest także profilaktyka dalszego występowania tego schorzenia, która powinna obejmować: ćwiczenia wzmacniające obręcz biodrową, kończyny dolnej, edukacje pacjenta na temat jego problemu oraz ergonomii pracy/życia codziennego, ćwiczenia propriocepcji, stabilizacji głębokiej, ćwiczenia rozciągające obręczy biodrowej i kończyn dolnych, ostrzeżenie pacjenta przed następstwami, do których może prowadzić nieleczony problem. BIBLIOGRAFIA: 1. Boyajian-O’neill, Lori A., et al. “Diagnosis and Management of Piriformis Syndrome: An Osteopathic Approach.” The Journal of the American Osteopathic Association, vol. 108, no. 11, 2008 2. Al-Talalwah, Waseem. “The Vascular Supply of Hip Joint and Its Clinical Significant.” International Journal of Morphology, vol. 33, no. 1, 2015 3. Gupta, Rajesh. “Piriformis Syndrome.” Pain Management, 2014 4. Mccrory, P. “The ‘Piriformis Syndrome’- Myth or Reality?” British Journal of Sports Medicine, vol. 35, no. 4, 2001 Mięsień gruszkowaty (łac. musculus piriformis) to niewielkich rozmiarów struktura, która znajduje się głęboko pod naszymi mięśniami pośladkowymi. Choć jego anatomia nie jest skomplikowana i wygląda dość niepozornie, często jest odpowiedzialny za uporczywy ból pośladka, który może promieniować do stawu biodrowego lub kończyny dolnej. Co jest przyczyną takich dolegliwości i jak sobie z nimi radzić? Oto najważniejsze informacje na ten temat. Spis treści: Czym jest mięsień gruszkowaty i jaka funkcja jest mu przypisana? Objawy wskazujące na problem z mięśniem gruszkowatym Przyczyny powstawania problemu Jak badamy mięsień gruszkowaty? Test i inne metody diagnozy Leczenie zespołu mięśnia gruszkowatego Mięsień gruszkowaty – co to jest i jaką funkcje pełni? Gruszkowaty mięsień, z angielskiego określany również jako piriformis muscle, ma podłużny kształt i jest zlokalizowany głęboko w pośladku, a dokładniej pod mięśniem pośladkowym większym. Biegnie on od przyczepu na kości krzyżowej, przez pośladek, aż po krętarz większy kości udowej. Unerwienie mięśnia gruszkowatego pochodzi z korzeni S1 oraz S2, doprowadzanych do niego przez tak zwany nerw gruszkowy. Ważne jest także to, że tuż pod mięśniem gruszkowatym znajduje się nerw kulszowy, który może być przez niego uciskany. Jeśli chodzi o mięsień gruszkowaty, funkcja jaką przede wszystkim pełni ta struktura to rotacja w stawie biodrowym. Jest to w głównej mierze rotacja zewnętrzna, ale także rotacja wewnętrzna, odwodzenie i wyprost. Jedną z funkcji tego mięśnia jest również stabilizacja stawu biodrowego. Jak go odnaleźć? Głębokie badanie pośladka umożliwia u nich ocenę ułożenia, napięcia oraz patologii pojawiających się w tym obszarze. Palpacyjne zlokalizowanie mięśnia gruszkowatego jest dużo łatwiejsze u osób szczupłych oraz mało umięśnionych. Zespół mięśnia gruszkowatego – objawy, które mogą wskazywać na schorzenie Zespół mięśnia gruszkowatego, który często określa się również jako rwa gruszkowata, to zespół objawów, które są powodowane przez wzmożone napięcie występujące w obrębie mięśnia gruszkowatego. Niestety syndrom ten wywołuje objawy podobne do tych, które towarzyszą rwie kulszowej i w wielu przypadkach właśnie tak są diagnozowane. Dogłębna diagnostyka różnicowa pozwala jednak na postawienie prawidłowej diagnozy, jaką jest zapalenie mięśnia gruszkowatego. Jakie dolegliwości powinny nas zatem zaniepokoić? Jeśli chodzi o mięsień gruszkowaty, objawy jakie daje pseudo rwa kulszowa to: ból mięśnia gruszkowatego; ból odcinka lędźwiowego kręgosłupa; odczuwalny ból pośladka; ból promieniujący do uda i kończyny dolnej; parestezje – mrowienie, drętwienie lub zmiany temperatury skóry czasem sięgające aż do stopy; ograniczenie rotacji w stawie biodrowym; ból przy wypróżnianiu; drażliwość palpacyjna pośladka; przewlekły przykurcz mięśnia gruszkowatego – efektem może być funkcjonalna asymetria kończyn dolnych, mylona z zablokowanie stawu krzyżowo-biodrowego. Dolegliwości bólowe w zespole mięśnia gruszkowatego nasila zwykle chodzenie po schodach, schylanie się do przodu przy jednoczesnym wyproście kolana oraz siedzenie przez długi czas na twardym podłożu. Wszystkie wymienione objawy wskazują na ucisk na nerw kulszowy lub jego podrażnienie, które mogą być spowodowane między innymi przez nadmierne napięcie mięśnia gruszkowatego. A ile trwa to schorzenie wraz z jego objawami? Czas trwania zespołu mięśnia gruszkowatego to z reguły kilka tygodni. Jeśli jednak nie zgłosimy się do specjalisty lub leczenie okaże się nieskuteczne, dolegliwości bólowe mogą nam towarzyszyć przez miesiące lub nawet lata. Dlaczego czuję ból mięśnia gruszkowatego? Przyczyny dolegliwości Przyczyny zespołu mięśnia gruszkowatego mogą leżeć zarówno w patologiach występujących w obrębie tej struktury, jak i być konsekwencją innych schorzeń wywołujących wzmożone napięcie mięśnia gruszkowatego. W takim przypadku, konieczne jest wyleczenie pierwotnej przyczyny występowania objawów. Jakie są zatem najczęstsze przyczyny rozwoju tego schorzenia? Jest to: rwa gruszkowata – dysfunkcja będąca wynikiem anomalii mięśnia gruszkowatego (przykurcz lub nadmierne napięcie); choroby stawu biodrowego – zespół mięśnia gruszkowatego często jest jednym z pierwszych objawów schorzeń rozwijających się w obrębie stawu biodrowego, chodzi tu chociażby o zwyrodnienie stawu biodrowego, jałową martwicę głowy kości biodrowej, ale także o pacjentów po operacji wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego; problemy ze stawem krzyżowo biodrowym – bolesny staw krzyżowo biodrowy nierzadko jest przyczyną problemów z mięśniem gruszkowatym. Dzieje się tak, gdy mięsień ten nadmiernie się napina w celu ustabilizowania nieprawidłowo działającego stawu (np. po upadku na pośladki lub biodro). Prowadzi to do ucisku na nerw kulszowy, punktów spustowych albo do entezopatii, co objawia się właśnie bólem mięśnia gruszkowatego; dyskopatia lędźwiowa lub hiperlordoza – dyskopatia prowadzi do zapalenia i ucisku nerwu kulszowego, co powoduje wzmożone napięcie mięśnia gruszkowatego i jego bolesność, a z biegiem czasu również jego przykurcz, który nasila i utrwala objawy choroby. Natomiast u osób z hiperlordozą często stwierdza się stan hiperaktywności między innymi w mięśniu gruszkowatym, w związku z czym są one bardziej narażone na występowanie zespołu mięśnia gruszkowatego; ciąża – nagły wzrost masy ciała prowadzi do nadmiernego napięcie mięśnia gruszkowatego; przeciążenia, urazy, różnice w długości kończyn – przeciążenia mięśnia gruszkowatego, które prowadzą do jego nadmiernego napięcia mogą wynikać między innymi z regularnego spędzania dużej ilości czasu w pozycji siedzącej lub z błędów treningowych. Rozwój zespołu mięśnia gruszkowatego może też wynikać z przebytych urazów pośladków i bioder oraz z tego, że długość kończyn dolnych u danego pacjenta jest różna. Diagnostyka i badania Diagnostyka tego schorzenia może przysporzyć lekarzowi nieco problemów, ze względu na fakt, iż zespół mięśnia gruszkowatego często wynika z zupełnie innych chorób. Dlatego bardzo istotne jest w tym przypadku przeprowadzenie kompleksowych testów i badań. Dzięki nim zostanie postawiona prawidłowa diagnoza i pacjent będzie mógł rozpocząć leczenie. Wśród najważniejszych badań tego typu należy wymienić: test na mięsień gruszkowaty – pacjent leżu na brzuchu z kolanem zgiętym pod kątem 90 stopni. Lekarz zaczyna przesuwać kostkę pacjenta na zewnątrz do osi ciała (rotacja wewnętrzna w stawie biodrowym). Natomiast pacjent powinien rotować kończynę w przeciwną stronę, w pewnym sensie siłując się z lekarzem. Ból pojawiający się w trakcie badania może wskazywać na problemy z mięśniem gruszkowatym; USG mięśnia gruszkowatego – dzięki badaniu można wykryć entezopatię i niektóre z chorób stawu biodrowego; rezonans magnetyczny stawu biodrowego – pozwala wykluczyć występowanie chorób trudnych do zdiagnozowania (np. jałowa martwica głowy kości biodrowej); rezonans magnetyczny kręgosłupa lędźwiowego – dzięki niemu otrzymujemy obraz kręgosłupa oraz korzeni nerwu kulszowego. Widoczne jest też ich zapalenie lub ucisk przez przepuklinę; zdjęcie RTG bioder – pozwala zdiagnozować zwyrodnienie stawu biodrowego oraz entezopatię przyczepu mięśnia gruszkowatego do krętarza większego. Jak wyleczyć ból mięśnia gruszkowatego? Leczenie zachowawcze i fizjoterapia W przypadku tego schorzenia, pacjenci przede wszystkim chcą wiedzieć jak pozbyć się bólu mięśnia gruszkowatego. Leczenie powinno w pierwszej kolejności obejmować wyeliminowanie pierwotnej przyczyny bólu, jeśli jest nią inna choroba. Na dalszym etapie należy uwolnić nerw kulszowy oraz ograniczyć stan zapalny mięśnia i jego nadmierne napięcie. Jakie formy leczenia są obecnie stosowane? 1. Farmakoterapia Pacjenci zmagający się z zespołem mięśnia gruszkowatego mogą stosować preparaty przeciwbólowe oraz te o działaniu przeciwzapalnym. Zazwyczaj jest to maść lub żel do smarowania, który łagodzi dokuczliwe objawy tego schorzenia. 2. Ćwiczenia na mięsień gruszkowaty Jeśli chodzi o mięsień gruszkowaty, ćwiczenia rozciągające samą tą strukturę, jak i cały odcinek lędźwiowy kręgosłupa mają duże znaczenie. Warto też skupić się na rozluźnieniu rotatorów, prostowników i odwodzicieli stawu biodrowego. A zatem jak rozciągnąć mięsień gruszkowaty? Ćwiczenia tego typu są bardzo proste i bez problemu poradzi sobie z nimi każda osoba, która zastanawia się jak rozluźnić mięsień gruszkowaty w skuteczny sposób. Możemy je wykonywać na siłowni, w domu, w pracy, czy nawet w autobusie. Skręcanie stopy na podłożu – stojąc w rozkroku ustawiamy stopy na szerokość ramion z palcami skierowanymi do przodu. Następnie skręcamy stopę do wewnątrz bez odrywania pięty od podłoża. Po chwili wracamy do pozycji wyjściowej i powtarzamy ćwiczenie 10 razy na każdą stopę. Przyciąganie kolana do barku – układamy się w pozycji leżącej na plecach. Lewą nogę zginamy, a prawą zakładamy na kolano, tak by kostka swobodnie na nim spoczywała. Przeciwstawną ręką łapiemy za prawe kolano i przyciągamy je delikatnie w stronę lewego barku. Utrzymujemy tą pozycję przez 30 sekund, po czym wracamy do pozycji wyjściowej. Ćwiczenie powtarzamy 3 razy na każdą nogę. Odpowiednia fizjoterapia i roller. Rozluźnianie i rozciąganie mięśnia gruszkowatego można uzupełnić o rolowanie pośladków przy pomocy rollera. Fizjoterapia może również wzmocnić mięśnie, przywrócić równowagę między nimi oraz właściwą postawę pacjenta. Część fizjoterapeutów stosuje też taping mięśnia gruszkowatego w obrębie pośladka i stawu biodrowego. Pomocna okazuje się być również joga, gdyż pozwala na rozciągnięcie tych mięśni, które znajdują się głęboko. A co gdy naszą pasją jest bieganie? Jeśli ból nie przeszkadza nam w uprawianiu tego sportu możemy kontynuować treningi. Jednak musimy jak najszybciej znaleźć przyczynę nadmiernego napięcia mięśni i ją wyleczyć. W tym czasie duże znacznie ma poprawne rozciąganie, zoptymalizowanie naszej techniki biegania oraz przywracanie równowagi mięśniowej. 3. Masaż mięśnia gruszkowatego Gdy naszym problemem jest mięsień gruszkowaty, masaż może okazać się istotną częścią leczenia tego schorzenia. Taka rehabilitacja powinna być przeprowadzona wyłącznie przez doświadczonego fizjoterapeutę, który profesjonalnie wykona masaż mięśnia głębokiego oraz poprzecznego. Skuteczność takich zabiegów zależy w dużej mierze od wielkości mięśni pośladka, a także od grubości tkanki tłuszczowej u danego pacjenta. 4. Odpowiednia pozycja snu Jak spać przy bólach mięśnia gruszkowatego? Tak naprawdę każdy pacjent powinien po prostu znaleźć taką pozycję, w której nie odczuwa dolegliwości bólowych lub są one mniejsze. Wiele osób uważa, że najlepiej jest spać na boku, ale pacjenci wolą też spać na plecach z podłożonymi pod nogi poduszkami. Taka pozycja może bowiem pomóc rozluźnić mięśnie i je odciążyć. 5. Fizykoterapia W przypadku zespołu mięśnia gruszkowatego bardzo ważne jest zniesienie stanu zapalnego. W tym celu, oprócz używania preparatów farmakologicznych, stosuje się również zabiegi z zakresu fizykoterapii. Jest to między innymi miejscowa krioterapia (jej chłodzące działanie uśmierza również ból), elektroterapia lub wykorzystanie ultradźwięków. 6. Zastrzyki Fachowo wykonane zastrzyki do mięśnia gruszkowatego mogą stosunkowo szybko i co najważniejsze trwale zniwelować objawy schorzenia. Do mięśnia podawane mogą być w ten sposób: leki przeciwzapalne, preparaty o działaniu miejscowo znieczulającym, osocze bogatopłytkowe (regeneracja przyczepu mięśni). toksyna botulinowa (w ciężkich przypadkach rozluźnia przykurczony mięsień). Zabieg jest monitorowany przy pomocy USG lub RTG, a po jego wykonaniu pacjent może od razu wrócić do swoich codziennych obowiązków. Jego cena to zwykle ok. 1000 złotych. Pewną formą zastrzyków jest także igłoterapia punktów spustowych i pól punktów maksymalnie bolesnych, która polega na wprowadzaniu igły do mięśni bez podawania do nich leku. Bibliografia Zaworski, Kamil, et al.; “Terapia manualna w diagnozowaniu i leczeniu zespołu mięśnia gruszkowatego-studium przypadku.”; Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu (2015). Kocjan, Janusz.; “Ocena przydatności testu Patricka oraz innych testów funkcjonalnych w diagnostyce zespołu mięśnia gruszkowatego.”; Journal of Education, Health and Sport (2016): 711-718. Parziale, J. R., T. H. Hudgins, and L. M. Fishman.; “The piriformis syndrome.”; American journal of orthopedics (Belle Mead, NJ) (1996): 819-823. Benson, Eric R., and Steven F. Schutzer.; “Posttraumatic piriformis syndrome: diagnosis and results of operative treatment.”; JBJS (1999): 941. Riggs, Art.; “Masaż tkanek głębokich.”; CRM, Terapeuta (2008).

zapalenie mięśnia gruszkowatego forum